Türkiye’yi Krize Sürükleyen Sistem: Halkın Sorunları Çığ Gibi Büyüyor!

Türkiye uzun süredir "Partili Cumhurbaşkanlığı" sisteminden kaynaklı derin bir yönetim krizinin pençesinde. İktidar, ülkenin temel sorunlarını çözmek yerine günü kurtaran, popülist adımlarla gerçekleri perdelemeyi tercih ediyor.

Ekonomi, her geçen gün vatandaşın sırtında daha büyük bir yük haline geliyor. Enflasyon durdurulamıyor, maaşlar eriyor, işsizlik rekor kırıyor. Gelir dağılımındaki uçurum, yoksulluk sınırında yaşayan milyonların hayatını dayanılmaz kılıyor. Gençler iş bulamıyor, umutlarını yurt dışında arıyor.

Eğitim sistemi sürekli değişen sınavlar, yetersiz müfredat ve liyakatsiz atamalarla çıkmazda. Sağlık hizmetleri yoğunluk nedeniyle çökme noktasına geldi; hastalar günlerce randevu bulamıyor.

Hukukun üstünlüğü ve adalet duygusu zedelenmiş durumda. Yargı bağımsızlığı tartışmalı, ifade özgürlüğü baskı altında. Toplumsal kutuplaşma derinleşiyor, muhalif sesler susturulmaya çalışılıyor.

Göç yönetimi ise plansız ve kriz boyutunda. Milyonlarca mülteci konusunda strateji yok; hem toplumsal gerilim artıyor hem de sosyal hizmetler tıkanıyor.

Kadın hakları ve toplumsal cinsiyet eşitliği konusunda geri adımlar atılıyor. Kadına yönelik şiddetle mücadele zayıf, İstanbul Sözleşmesi’nden çıkış hâlâ büyük bir yara.

Çevre talanı, kontrolsüz şehirleşme ve enerji bağımlılığı sürdürülemez bir noktaya geldi. Deprem ve afet hazırlığı hâlâ kâğıt üstünde; her büyük felaketten sonra aynı hatalar tekrarlanıyor.

İktidarın dış politikası da tutarsız ve gerginlik odaklı. Komşularla krizler, ülkeyi hem yalnızlaştırıyor hem de ekonomik olarak daha kırılgan hale getiriyor.

Türkiye’nin önünde çözüm bekleyen devasa sorunlar var. Ancak bunları çözmek yerine, iktidarın önceliği kendi iktidarını korumak. Halkın ihtiyaçları ikinci plana itiliyor. Bu gidişle ülke, daha fazla sosyal, ekonomik ve siyasi krize sürüklenme riskiyle karşı karşıya.